Een borstprothese is een ballon uit siliconen, gevuld met een siliconengel of een zoutoplossing die lijkt op de lichaamsvloeistoffen. Via een insnede van vier à vijf centimeter in de plooi onder de borst wordt de prothese onder de eigen borst ingebracht. Een andere mogelijkheid is de toegang doorheen de tepelhof en rond de tepel. Zowel betreffende de keuze van het soort prothese als de operatietechniek zijn er verschillende varianten naargelang lichaamsbouw en wensen. De ingreep gebeurt onder algemene verdoving. Meestal is er één overnachting in het ziekenhuis.
Borstprothesen gaan niet blijvend mee, net zomin als bijvoorbeeld een heup- of knieprothese. Het is voorzichtiger ervan uit te gaan dat na tien tot vijftien jaar de prothesen of verwijderd, of vervangen moeten worden. Af en toe zullen zij langer kunnen blijven, maar soms worden zij ook veel vroeger verwijderd.
Naast de algemene problemen en verwikkelingen die bij elke ingreep voorkomen, kunnen borstprothesen verschillende specifieke problemen stellen.
Het lichaam vormt een inwendig litteken rond de prothese. Dit wordt kapsel genoemd.
Er is een toenemend aantal gerapporteerde gevallen van anaplastisch, grootcellig lymfoom, in het Engels ALCL (anaplastic large cell lymphoma) genoemd. Dit is een kwaadaardig gezwel van lymfecellen dat ontstaat in het kapsel rond borstprothesen. Het bestaan van deze aandoening is nog niet zo lang gekend als de andere, hieronder beschreven verwikkelingen van borstprothesen. Op het moment van het opstellen van deze tekst is er geen enkele gezonheidsautoriteit die aanraadt uit voorzorg borstprothesen te verwijderen. Wel is dit een belangrijk probleem om over na te denken alvorens te kiezen voor borstvergroting met prothesen. Als er een plotse zwelling van de borst ontstaat door opstapeling van vocht ("seroma") is het nodig dit verder te zoeken om ALCL uit te sluiten.
Als het kapsel te stevig wordt kan de borst harder dan normaal aanvoelen en zelfs een bolronde vorm krijgen. Dit wordt kapselcontractuur genoemd.
In geval van infectie rond prothesen dienen zij verwijderd te worden.
Meestal is de rand van de prothese ergens met de vingers te voelen.
Zelfs als de vergrote borsten erg natuurlijk aanvoelen gaan zij bij het neerliggen minder afvlakken dan eigen borstweefsel.
Als er te weinig eigen weefsel is om de prothese te bedekken kan de rand of een golvend oppervlak zichtbaar of voelbaar zijn. Soms is het nuttig een borstvergroting met prothesen te combineren met lipofilling om zowel het gewenste volume als de nodige bedekking te bekomen.
Als een prothese met zoutoplossing lekt loopt de prothese op enkele dagenleeg. Als siliconengel lekt wordt de borst eerst abnormaal soepel; daarna kan het inwendig litteken erg hard worden. In geval van lekkage is het aan te bevelen de prothesen te verwijderen.
Het gevoel in de tepel of in een ander deel van de borst kan door borstvergroting verloren gaan. Dit kan blijvend zijn.
Mammografie (Röntgenfoto van de borst) wordt ernstig gehinderd door borstprothesen met siliconengel.
Borstvergroting is derhalve enkel geschikt voor de gemotiveerde en goed ingelichte vrouw, in de wetenschap dat de correctie vermoedelijk niet levenslang meegaat.
Er is een uitstekende informatiepagina over borstvergroting op de website van de Koninklijke Belgische Vereniging voor Plastische Chirurgie. Op de website van de Nederlandse Vereniging voor Plastische Chirurgie kan u eveneens een informatiepagina over borstvergroting vinden. Een objectieve en uitgebreide verzameling informatie het Engels kan op de website van het Britse ministerie van volksgezondheid worden bekeken. Er staat een bijzonder uitgebreide informatiefiche in het frans op de website van de Société Française de Chirurgie Plastique, Reconstructrice et Esthétique.
